Srpski pisac i ljekar Laza Lazarević (1851-1891), jedan od najboljih srpskih književnih realista, umro je 10. januara 1891. godine.
Lazarević je prava završio u Beogradu, a medicinu u Berlinu.
On je napisao samo devet pripovjedaka, od kojih je „Švabica“ ostala u fragmentima.
Mada je imao patrijarhalne poglede na život, Lazarevićeve sažete pripovijetke sa veoma snažnom unutrašnjom dramatikom imaju klasičnu vrijednost.
Ovaj srpski realista prevodio je ruske pisce Nikolaja Černjiševskog, Nikolaja Gogolja i Alekseja Pisemskog, te francuskog pisca Ežena Skriba.
Kao ljekar, Lazarević je učestvovao u organizaciji saniteta u Srbiji i objavio 54 rada u stručnim medicinskim časopisima, od kojih neki imaju izuzetan značaj.
Među ostalim djelima Laze Lazarevića su: „Prvi put s ocem na jutrenje“, „Sve će to narod pozlatiti“, „Vetar“, „Na bunaru“, „Školska ikona“, „On zna sve“, „U dobri čas hajduci“ i „Verter“.
Specijalna bolnica za psihijatrijske bolesti u Beogradu nazvana je u njegovu čast „Dr Laza Lazarević“.
