Veliki ruski pisac i svjetski klasik Anton Pavlovič Čehov (1860-1904), čije su drame i novele nezaobilazna školska lektira, rođen je 29. januara 1860. godine.
Čehov je veliki stilista, a njegova djela odlikuju se jednostavnošću, izvanrednim darom zapažanja i specifičnom atmosferom, bliskom impresionističkom postupku.
Njegove drame i pojedine novele nemaju fabulu u klasičnom smislu, već predstavljaju psihološke ispovijesti o unutrašnjim burama i sukobima.
Čehov je otvorio nove puteve pozorištu, navode svi njegovi biografi, a sam je rodonačelnik novog dramskog oblika – lirske drame.
Čehovljeva djela izvršila su ogroman uticaj na svjetsku literaturu, posebno dramu.
Njegova najpoznatija djela su drame „Galeb“, „Tri sestre“, „Ujka Vanja“ i „Višnjik“, novele i pripovijetke „Čovjek u futroli“, „Arhijerej“, „Kuća na sprat“, „Dušica“, „Tri godine“, „Ogrozd“, „Paviljon broj 6“, „Stepa“, „Seljaci“, „Činovnikova smrt“ i „U uvali“, te zbirke humoreski „Melpomenine bajke“ i „Šarene priče“.
Čehov je tvorac antiteatralnog pozorišta, a njegove pripovijetke su humoreske o otuđenim ljudima koje je društvena zbilja izobličila.
Fabule njegovih djela jednostavne su i bez velikih junaka i velikih zbivanja.
Najčešći motivi u Čehovljevim djelima su ljudska glupost, birokratija, lažne veličine, kameleonstvo, prostitucija, promašenost, duhovna zapuštenost, socijalna bijeda, nepravda, nejednakost, ljepota i ljubav.
Kod Čehova je prisutan i socijalni momenat koji odlikuju nepravda, bijeda, zaostalost i stradanje.
Ovaj veliki svjetski književni klasik umro je 1904. godine.
