Srpski pisac i slikar Đura Jakšić (1832-1878), najizrazitiji predstavnik romantizma u srpskoj književnosti i jedan od najdarovitijih srpskih slikara 19. vijeka, rođen je na današnji dan 1832. godine.
Pisao je lirsku, rodoljubivu, satiričnu, socijalnu i epsku poeziju.
Slikarstvo je učio u Segedinu, Temišvaru, Pešti, Velikom Bečkereku (Zrenjanin), Beču i Minhenu. Potom je bio učitelj u mnogim mjestima u Srbiji i predavao crtanje u Kragujevcu, Požarevcu i Jagodini.
Nemirnog duha, često je proganjan i otpuštan iz službe.
Đuru Jakšića savremenici opisuju kao strasnu osobu, plahovite mašte i plamenih emocija, buntovnu i slobodoljubivu. Pisao je sa romantičarskim patosom pjesme o slobodi i stihovane lirske ispovijesti.
Njegove pjesme: „Na Liparu“, „Ponoć“, „Mila“, „Padajte, braćo“, „Otadžbina“, „Ja sam stena“ i „Noć u Gornjaku“ nalaze se u vrhu srpske romantičarske poezije.
Napisao je i drame u stihovima „Seoba Srbalja“, „Jelisaveta, kneginja crnogorska“ i „Stanoje Glavaš“, te oko 40 pripovjedaka.
Smrt ga je zatekla na položaju korektora Državne štamparije Srbije.
Sahranjen je na Novom groblju u Beogradu.
