Mihail Jurjevič Ljermontov (1814-1841), ruski književni klasik, ubijen je u dvoboju 27. jula 1841. godine.
Nakon završetka gimnazije, Ljermontov je upisao Moskovski univerzitet, ali se nije dugo zadržao zbog nepokornosti prema profesorima. Išao je u vojnu školu u Sankt Peterburgu te postao oficir.
Pisao je poeziju pod uticajem Puškina i Bajrona. Takođe se zanimao za rusku istoriju i srednjovjekovnu epsku poeziju, što se odrazilo na „Pjesmu trgovca Kalašnjikova“, dugačku poemu „Borodino“ i seriju popularnih balada.
Nakon smrti Puškina, Ljermontov je pisao caru Nikolaju Prvom Pavloviču, zahtijevajući osvetu nad ubicom Puškina.
Pjesma je osudila „stubove“ ruske visoke klase za Puškinovu smrt. Međutim, car ga je zbog ove pjesme prognao na Kavkaz.
Ljermontovljeva neuzvraćena ljubav prema Varvari Lopuhini zabilježena je u nezavršenom romanu „Princeza Ligovskaja“. Nakon dvoboja sa sinom francuskog ambasadora, opet je vraćen u armiju na Kavkazu.
Godine 1839. završio je svoj jedini roman – remek djelo „Junak našeg doba“, koji gotovo predviđa dvoboj u kom je i sam izgubio život.
