Miloš Crnjanski (1893-1977), izuzetan stilista i najpoetičniji srpski pisac, preminuo je 30. novembra 1977. godine.
Studirao je istoriju umjetnosti u Beču, a diplomirao na Filozofskom fakultetu u Beogradu.
Radio je kao profesor i novinar, a od 1928. godine bio u diplomatskoj službi, u kojoj ga je u Rimu zatekao Drugi svjetski rat, odakle odlazi u London.
Iz emigracije se vratio u otadžbinu 1965. godine.
U romanu „Seobe“, koji je napisan 1929, te „Drugoj knjizi Seoba“ (1962), uspio je da poetizuje istorijsku viziju inspirisanu tragičnim rasijanjem Srba, a da je ne liši činjenične osnove.
Ta djela su velika istorijska freska i poema o lutanju i bespuću.
Ostali romani Miloša Crnjanskog su: „Dnevnik o Čarnojeviću“, „Kap španske krvi“, „Kod Hiperborejaca“ i „Roman o Londonu“.
Čuvene su njegova zbirka pjesama „Lirika Itake“ i poema „Lament nad Beogradom“.
Napisao je novelu „Priča o muškom“, te drame: „Maska“, „Konak“ i „Nikola Tesla“.
Pisao je i putopise: „Ljubav u Toskani“, „Knjiga o Njemačkoj“, „Naša nebesa“, „Naše plaže na Jadranu“ i „Boka kotorska“.
Po dolasku u Beograd, objavio je posljednje djelo – „Embahade“.
Miloš Crnjanski umro je 30. novembra 1977. godine u Beogradu. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.
Prema želji iz testamenta, Narodna biblioteka Srbije primila je 1979. godine piščevu zaostavštinu.
