Svjetski književni klasik Ivan Sergejevič Turgenjev (1818-1883), jedan od najznačajnijih predstavnika ruskog realizma i autor jednog od najznačajnijih romana 19. vijeka „Očevi i djeca“, umro je 3. septembra 1881. godine.
Turgenjev je prvi ruski pisac čija su djela prodrla na Zapad, gdje je čitan sa divljenjem, i za života je uživao znatno veći ugled u francuskim nego u ruskim književnim krugovima.
Zanimao ga je tip suvišnog čovjeka, plemića-intelektualca, kao i tip nihiliste – građanskog intelektualca sukobljenog sa konzervativizmom plemićke kulture.
Predskazivao je revolucionarnu epohu u Rusiji.
Najpoznatija djela su mu: romani „Očevi i djeca“, „Plemićko gnijezdo“, „Rudin“, „Dim“, „Novina“ i „Uoči novih dana“, pripovijetke „Proljećne vode“, „Asja“ i „Lovčevi zapisi“, te drama „Mjesec dana na selu“.
Njegovo djelo „Očevi i djeca“ smatra se jednim od najvažnijih romana u 19. vijeku. U njemu je prvi put definisao pojam nihilizam, kojem je suprotstavio „pozitivnog heroja“.
Turgenjev se u književnosti afirmisao kao romanopisac iako je pisao i drame, brojne zbirke pripovjedaka i pjesme.
Aktivno je iskazivao protivljenje kmetstvu. Kada je naslijedio roditeljsko imanje – oslobodio je sve kmetove.
Državna vlast nije sa simpatijama gledala na njegove stavove. Uhapšen je 1852. godine i proveo dvije godine zatočen na porodičnom imanju. Razlog je bio članak posvećen preminulom Nikolaju Vasiljeviču Gogolju, kojim je zaobišao zvanične cenzore.
Emigrirao je 1861. godine u Pariz, gdje je živio do smrti.
