Svjetski književni klasik Ivan Sergejevič Turgenjev (1818-1883), jedan od najznačajnijih predstavnika ruskog realizma i autor jednog od najznačajnijih romana 19. vijeka „Očevi i djeca“, rođen je 9. novembra 1818. godine.
Turgenjev je prvi ruski pisac čija su djela prodrla na Zapad, gdje je čitan sa divljenjem, a za života je uživao znatno veći ugled u francuskim nego u ruskim književnim krugovima.
Velikog pisca zanimao je tip suvišnog čovjeka, plemića-intelektualca, kao i tip nihiliste – građanskog intelektualca sukobljenog sa konzervativizmom plemićke kulture.
Turgenjev je predskazivao revolucionarnu epohu u Rusiji.
Najpoznatija djela Turgenjeva su romani „Očevi i djeca“, „Plemićko gnijezdo“, „Rudin“, „Dim“, „Novina“ i „Uoči novih dana“, pripovijetke „Proljećne vode“, „Asja“ i „Lovčevi zapisi“, te drama „Mjesec dana na selu“.
Djelo „Očevi i djeca“ smatra se jednim od najvažnijih romana u 19. vijeku. U njemu je Turgenjev prvi put definisao pojam nihilizam, kojem je suprotstavio „pozitivnog heroja“.
Turgenjev se u književnosti afirmisao kao romanopisac iako je pisao i drame, brojne zbirke pripovijedaka i pjesme.
Odbacivao je politički radikalizam i bio je razočaran represivnom unutrašnjom politikom cara Nikolaja Prvog. Turgenjev se protivio kmetstvu, što je i pokazao kada je naslijedio roditeljsko imanje 1850. godine. Tada je oslobodio sve kmetove.
Državna vlast nije sa simpatijama gledala na njegove stavove. Turgenjev je uhapšen 1852. godine i proveo je dvije godine zatočen na porodičnom imanju. Razlog je bio članak posvećen preminulom Nikolaju Vasiljeviču Gogolju, kojim je zaobišao zvanične cenzore.
Turgenjev je emigrirao u Pariz, gdje je živio do smrti 1883. godine.
