Francuski pisac Viktor Igo, najveći pjesnik Francuske 19. vijeka, rodonačelnik francuskog realizma, jedan od klasika svjetske književnosti i prijatelj Srba umro je na današnji dan 1802. godine.
Bio je veoma angažovan u političkom životu, prvo kao monarhista, a potom kao republikanac.
Pod Lujem Filipom postao je akademik, a 1848. godine poslanik u Ustavotvornoj skupštini.
Poslije državnog udara Napoleona Trećeg 1851. godine protjeran je i nakon toga je živio u izgnanstvu u Belgiji i Engleskoj, ali kad je 1870. palo Drugo carstvo, trijumfalno je dočekan u Parizu, gdje je do smrti (1885) neumorno stvarao.
Igo je bio veliki prijatelj Srba i podržavao je njihovu borbu za oslobođenje od Turaka. Napisao je vatreni članak „Za Srbiju“.
…Tu, sasvim blizu nas, pred našim očima, ubijaju, pale, pljačkaju, istrebljuju ljude… kolju očeve i majke, prodaju djevojčice i dječake, djecu koja su još suviše mala da bi bila prodana sijeku sabljom na dvoje; Zajedno sa kućama spaljuju porodice; broj stanovnika u nekoj varoši, za nekoliko časova smanji se od 9.000 na 1.300… Kada će se završiti mučeništvo tog herojskog malog naroda? – opisivao je Igo 29. avgusta 1876. stradanje Srba pod turskom okupacijom.
Igo je pisao pjesme, drame, romane, eseje i pamflete.
Među Igoovim djelima su romani: „Jadnici“, „Bogorodičina crkva u Parizu“, „Rabotnici na moru“, drame: „Ernani“, „Lukrecija Bordžija“, „Rij Blaz“, te političko-satirična zbirka pjesama protiv Napoleona Trećeg „Kazne“, kao i pamflet „Napoleon Mali“.
